Polacy w Wielkiej Brytanii .

Kububulba

Statystyki mówią same za siebie. Rzetelne oszacowania wskazują, że na świecie co roku jest prześladowanych około 100-200 milionów osób wiary chrześcijańskiej. Oznacza to, że co pięć minut ktoś umiera śmiercią męczeńską z racji swojej wiary w Chrystusa. Mniej więcej 85% tych prześladowań i mordów ma miejsce w krajach z dominującą większością muzułmańską. W roku 1900, chrześcijanie stanowili 20% populacji Bliskiego Wschodu – dziś jest to już tylko 2%.
W ciągu jednego tygodnia w Egipcie, skąd wyemigrowała rodzina Raymonda Ibrahima, znanego krytyka islamu, Bractwo Muzułmańskie zorganizowało ‘Noc Kryształową’, podczas której 82 kościołów (niektóre z nich wybudowane w V wieku n.e. przed islamskim podbojem) stanęło w ogniu bądź zostały zrujnowane. Czarna flaga dżihadu została zawieszona na szczycie kościołów, a sami wyznawcy – włączając duchownych, kobiety i dzieci – zostali ścięci.
Tego typu ataki nie ograniczają się wyłącznie do Egiptu. Od Maroka na zachodzie do Indonezji na wschodzie, od Środkowej Azji na północy do Sudanu na południu, na ogromnym terytorium zamieszkałym przez ludzi różnorodnych kultur, mówiących różnymi językami i mającymi odmienną sytuacją ekonomiczną – miliony chrześcijan są atakowane w dokładnie ten sam sposób. Wzór zachowań powtarza się, a oprawcy posiadają jeden wspólny mianownik – islam.
Chrześcijańscy konwertyci z islamu, a także ewangeliści i misjonarze są atakowani, wtrącani do więzień, ścinani. Niezliczona ilość kościołów w świecie muzułmańskim jest zamykana i niszczona. Chrześcijańskie kobiety są porywane, gwałcone, zniewalane lub zmuszane do poślubienia własnych katów i wyrzeczenia się swojej wiary.
Zamiast udzielenia natychmiastowej pomocy ofiarom, polityka USA, a konkretnie administracji Obamy, w istocie dolała oliwy do ognia. Wsparcie dla tzw. ‘arabskiej wiosny’ przyniosło zimę dla mniejszości chrześcijańskich i żydowskich. Bardzo niewielu Amerykanów, a także innych ludzi Zachodu, ma pojęcie o skali i natężeniu problemu, a media głównego nurtu nie kwapią się, aby ich o tym informować. Zaczęto o tym mówić szerzej dopiero niedawno, z uwagi na powstanie grupy IS i jej krwawej aktywności w Syrii i Iraku.