Polacy w Wielkiej Brytanii .

KiM

Wczoraj wrocilam z Polski...gdy bylam w centrum handlowym siedziala na ławce starsza kobieta(zgarbiona,schorowana)akurat ja,moja mama i ciotka siadlysmy obok niej,i wywiazala sie rozmowa.
Okazalo sie ze cale zycie sluzyła u jakis ludzi,i teraz nie ma gdzie mieszkac,tylko czasem znajomi przenocuja ja w jakiejs stodole czy cos.
Kupilam jej wone mineralna,drożdrzowke i bananka...moja mama dala jej jakies pieniadze,a ona powiedziala zeby nas Bog Blogosławil.Az przyjemnie mi sie zrobilo na sercu,ze moglam w jakims stopniu pomoc komus....
Kiedys ogladalam film"Podaj Dalej"o dobrych uczynkach i fajnie by bylo jakby kazdy z nas chociaz raz dziennie robil taki Dobry uczynek:)
A Wy mozecie sie pochwalic jakimis dobrymi uczynkami??

:?:

P.S-ostatnio uratowalam jeszcze Komazyce bo odpadly jej nogi i nie mogla odleciec a moja siostra chciala ja zabic :cry: 8-)

mak4701

Kurcze to Gratulacje KIM za dobry uczynek. Ja tez jestem taka litosciwa i zawsze zaluje takich osob. Pewnie gdybym to ja byla na twoim miejscu zabralabym te kobiecine do domu. Bo zrobilo by mi sie jej szkoda. Ale co z tego? Co pozniej?

KiM

No wlasnie-co dalej...szkoda mi takich ludzi:(
Ale dziwi mnie ze ta pani nie poszla do jakiejs opieki,albo cos,przeciez sa takie domy lub osrodki ktore pomakaja takim ludziom...

mak4701

Ogolnie - jak pomysle o starosci to jest ona okropna i nie chcialaby jej dozyc:) Abo jak juz ja dozyje to chociaz zebym nie byla w takich wlasnie roznych dziwnych sytuacjach tylko normalnie jakos godnie moglabym dozyc do konca swoich dni.

KiM

Ja tak samo jak sobie pomysle ze kiedys bede taka stara,schorowana to az sie niechce jej dozyc...A pomyslec ze sa ludzie ktorzy cale zycie sa chorzy i cierpia,lub leża jak roslinki...:( Az przykro...

dorcia

ja tez lubie pomagac innym bo wiem ze czasami rzecz dla nas malowartosciowa da innych jest darem od Pana Boga.
Kim wspanialy pomysl z tematem o dobrych uczynkach.myle tez ze byloby
fajnie rozwinac forum oddam /przyjme lub nawet zaopiekowac sie jakas
rodzina z dziecmi ktorej nie stac na kupno jedzenia, ubran dla dzieci , rzeczy do
szkoly czy zabawek. Wystarczy tylko przejrzec swoje szafy ,przesortowac zabawki
dzieci i okaze sie ze mamy wiele zbytecznych nam rzeczy tore moga sie
przydac komus innemu. Najbardziej szkoda mi osob ktore dalej sa w polsce -
bo tam naprawde jest ciezko. ale mozemy rownie dobrze pomagac naszym rodakom tu w uk bo przeciez na poczatek kazdy z nas mial zaledwie 30 kilo bagazu. I w sumie
wzruszylam sie tym. bo kazdy z nas zaczynal praktyczne od zera -z walizka w reku,
mysle ze w polsce byloby to nie mozliwe do zrealizowania. Ja sama czasmi niedowierzam
ze w ciagu niecalych dwoch lat osiagnelismy tak wiele , mamy dom , samochod , wyposarzenie mieszkania - kupione od podstaw, niewspomne juz o rzeczach dla Oliwci
i jej zabawkach o ktorych w Polsce moje dziecko mogloby tylko pomarzyc :-( i to jest naprawde smutne.
Kiedys myslalam ze jestem ogromna patriotka - w szkole
kochalam lekcje polskiego i historii a teraz mam czasami
zal do naszego kraju ze pozwolil na to zebym czula sie l
epiej poza jego granicami. zreszta starczy pisania
bo sie nakrecam ......

KiM

Dorcia masz całkowita racje...
Gdy ostatnio bylam w polsce przezyłam lekki szok...ludzie przechodza obok siebie obojetnie...nie widza cierpienia...nawet w glupim sklepie nie ma kultury.
Ludzie wpychaja sie do kolejki,nie patrzac czy za nimi stoi starsza schorowana kobieta,czy kobieta w ciazy....
Tu jest zupelnie inaczej..czuje sie samotna,nie mam w sumie znajomych itd.ale powoli sie przyzwyczajam.Czasem smieje sie sama do siebie ze "mam swój swiat"dobrze ze moj G jest ze mna...ale TU nawet w sklepach ekspedientki pomagaja pakowac zakupy,pytaja jak sie czujemy,a ludzie nie wpychaja sie do kolejek.
Nam tez w polsce nie ukladalo sie pieknie...wiadomo nie zylismy ubogo,ale tez nie raz ledwie starczalo "do pierwszego"...teraz mamy domek,kupilismy samochod(mowie ogolnie o rodziciach i moim rodzenstwie),i nawet moj chlopak mogl zamieszkac z nami(w nastepnym roku chcemy sie przeprowadzic na swoje)
W Polsce wiem ze jeszcze dlugo dlugo mieszkala bym u rodzicow,bo nie bylo by nas stac na swoje mieszkanie..
Mimo ze Tu jest dla nas lepiej to i tak calym sercem tesknie za polska..ale ludzie i tam sie zmieniaja...
Tu tez slyszy sie ze sa ludzie ktorzy zycza Polakom jak najgorzej..i czasem az sie boje zebym nie napotkala jakiegos rasisty.
Nigdzie nie jest doskonale,ale cieszmy sie ze tu mamy lepsze mozliwosci..
I czasem naprawde mi wstyd ze jestem Polka-no moze zle sie wyrazilam bo ciesze sie ze Polka jestem,ale wstyd mi za Polakow-o moze tak bedzie lepiej...

dorcia

to fakt tu ludzie sa bardziej uczynni ale mysle ze to z faktu iz nie maja tylu problemow a tym samym sa bardziej szczesliwi

KiM

Dokladnie...

edunia

Pomagam każdemu jak tylko mogę odkad pamietam,nie raz dostałam kopniaka w podziekowaniu ale nie zniechęca mnie to.Teraz jestem również na forum "pomoc wsparcie" oprócz normalnych pogaduch ,zabaw,pomagamy tam sobie jak tylko możemy.Wysyłam paczki z żywnością,ubraniami czy no pomagamy finansowo.Jak któraś ma ciezką sytuację a znamy się troszke i mamy zaufanie,robimy zrzutke i w ten sposób któraś ma na opłacenie prądu czy kupienie jedzenia.Jest tam bardzo rodzinnie,wierzę ze i tu sie tak poczuję .